1. Bam Birebom um Burzenflass ban ech säi gaorn geseissen. / Af sene Schaeden as Verlass / an Fräödechket uch am Verdrass! |: Woi koant de Bom vergeissen?:|

2. Sen Blaoder räischten stuerk am Waend,als woellen saoe befielen: „Bewuer den saksesch Uert me Kaend! / Men Meunung net schleuch an de Waend! |: Wall dir hae ast erziehlen:“:|

3. „Mech huet gepflaonzt en saksesch Haond, an lengst vergangne Zeden; / munch Sturm gäng iwert Burzelaond / den Vaeter awer heolde Staond! |: De Hoemet net zu meden!“:|

4. „Men Zet as aum, ech ban hoet eolt. Kaen oech nastmoi erfräöen. / An menen Aesten kuel och keolt, / der Haurwstwaend blaoest, als siet hoi beold: |: Neem Uefschaed Bom af änden.“:|

5. Den Birebom um Burzeflass kaoen ech hoet nastmoi foanden / wie hoi aest stand, wiest hoet nur Graes / doch een vergaessen – sed gewass – |: kaon ech net bas ech oenden!:|

Coda: Wae der Birebom, die um Burzeflass, as eaus Liewen hai af deser Ierd: Nie der Blauderpruecht doch det Eolder kom, wae um Burzeflass der Birebom!